Lisette van Os is 36 jaar oud en heeft sinds haar geboorte een hersenbeschadiging. Lisette zit in een rolstoel. Dat weerhoudt haar niet om parachute te springen, te paragliden, tokkelen, karten, skiën en handbiken. 22 juni 2017 gaat ze een nieuwe uitdaging aan. Voor zichzelf, Rijndam Revalidatie en Uwezo.nl.

• Door Lisette van Os

Naar Oostenrijk

Op 18 juni vertrok ik samen met mijn ouders Jan en Ria, zus Brigitte en neefje Roel richting Oostenrijk. Om 5.45 reden we weg en begon de vakantie waar ik al een hele tijd voor getraind heb en naar uit heb gekeken. In de verlengde Volkswagen Transporter van mijn oudste broer Arjan pasten alle spullen en met de DVD-speler voor in de auto van mijn jongste broer Edwin, had Roel de tijd van zijn leven. Mijn vader heeft de auto ingeladen en mijn zussen Monique en Brigitte en mijn moeder hadden gezorgd voor proviand onder weg. Zo lief allemaal!

De reis was lang, maar gezellig met picknicken tussendoor onder weg. Mijn vader en zus wisselden elkaar af met rijden en mijn moeder navigeerde. Na 13 uur arriveerden we op mijn plaats van bestemming: Rolli-hotel WeisSeespitze, een hotel speciaal ingericht voor mensen in een rolstoel.
Ik was precies op tijd voor het diner en kon, luxe, zo aanschuiven. Het hotel had prachtig uitzicht en was van binnen erg mooi met zelfs een bar op rolstoelhoogte en heel ruime kamers. Mijn familie ging door naar Feichten en moesten even slikken toen ze aankwamen. Om binnen te komen waren er twee trappen, daarna kon je een paar verdiepingen met de lift en vervolgens waren er nog twee trappen om het niet af te leren.
Dat was een heel gesjouw, maar bleek uiteindelijk gelukkig wel de moeite waard. Het was een knus appartementje met ook een prachtig uitzicht. Met deze lieve supporters in de buurt, een heel gezellig team en lekker weer kon deze week eigenlijk al niet meer stuk.

Maandag en dinsdag hebben we enthousiast getraind. Ik had wel gehoord dat het er mooi is, maar had me niet kunnen voorstellen dat het zó mooi was. Dinsdagavond was er voor het jubileum een gezellige fakkeltocht georganiseerd door de hoofdsponsor. Woensdag was relax dag voor de handbikers, maar de andere teamleden gingen op de racefiets klimmen. Echt toppers! Ik ben heel trots op iedereen! Ik ben toen met mijn familie met de auto naar de top gegaan. Er lag heel weinig sneeuw, maar het was er prachtig mooi! Met mijn vader en zus hebben we ook de kabelbaan nog genomen naar het drielandenpunt. Een aanrader!

’s Avonds kregen we de laatste peptalks met leuke filmpjes, gerealiseerd door de HandbikeBattle van onder meer Edith Schippers, Erica Terpstra en Youp van ’t Hek en de organisatie van de Rijndam Racers had speciaal voor ons team ook een mooie boodschap van Armin van Buuren als verrassing.

Hanni kwam ons daarna nog verrassen met haar komst. Echt super leuk allemaal! Die nacht heb ik, net als menig ander, geen oog dicht gedaan vol spanning van wat er zou gaan komen.

Handbikebattle dag

De dag begon lekker op tijd om optimaal te kunnen genieten van deze dag( De hulp van Jan, Annemarie en Monique was helemaal geweldig! Na het ontbijt konden we relaxed fietsen naar de start en begon het wachten met gezellige muziek. Nadat we gestart waren was het even druk maar al snel verdeelde iedereen zich over de kilometers. De eerste handbiker was al na 1 uur en 21 minuten binnen. Onze teamcaptain John was met Rob super knap de eerste van zijn klasse en de derde van het geheel met een tijd van 2 uur en 7 minuten. Na 2 uur en 45 minuten volgden Peter met Willemien. Tien minuten later volgden Mike en Saskia al. Ook echt heel knap van Peter, omdat hij later bij ons is gekomen door het uitvallen van een eerder teamlid en van Mike, omdat hij zijn dwarslaesie nog maar heel recent heeft.

In de tussentijd was ik nog lekker aan het fietsen met Jan, evenals Rinze met Nicole en Erik met Hans. Janny kwam regelmatig ook gezellig langs en zorgde heel goed voor ons. Alle support onderweg was echt leuk! De eerste 15 kilometers gingen prima. Bij bocht 25 was het helemaal leuk, want dat was de bocht van Rijndam! Het was daar al feest, compleet met familie en spandoeken! Nadat we vertrokken bij bocht 25 kreeg ik voor het eerst van mijn leven last van de hitte. De laatste kilometers waren daardoor wel afzien, maar dankzij mijn top buddy Jan en alle andere lieve mensen erom heen is het helemaal goed gekomen. Ik ben nog nooit zo blij geweest met koelmogelijkheden en een paraplu( Na 4 uur en 47 minuten werd ik enthousiast aangemoedigd door mijn lieve teamleden en kwam ik over de finish. Wat een onbeschrijflijk mooie ervaring was dit! De tranen die volgden waren van geluk. Wat een geluk dat ik van de Rijndam Racers deel mag uitmaken!

Rinze was nog onderweg met Nicole en Erik met Hans. Na 5 uur en 55 minuten kwamen Rinze en Nicole binnen. Niet lang daarna volgde Erik met Hans met een tijd van 6 uur en 21 minuten. Echt super dat zij het zo lang hebben volgehouden! Helemaal top dat we allemaal de eindstreep hebben gehaald! Nadat iedereen binnen was werd de champagne geknald en kregen we allemaal een tandwiel met het logo van ons shirt erop. Wat een mooie herinnering! ’s Avonds was er nog een gezellige Heroes party, maar deze keer ging mijn voorkeur er naar uit om lekker relaxed buiten op het terras te chillen.

Party-time

Na alleen maar mooi weer, werd ik vrijdagochtend wakker van de regen. Perfecte timing, want nu maakte dat niet uit. ’s Morgens was er nog een workshop “Het zwarte gat na de battle?”, maar daar gaan wij geen last van krijgen. Er zijn genoeg mooie fietsevenementen en andere mogelijkheden. ’s Middags ben ik nog gezellig gaan lunchen met een aantal teamleden in Feichten. ’s Avonds was de prijsuitreiking en de Gold party. Er werden vele prijzen uitgereikt in verschillende categorieën. Onze teamcaptain John mocht de eerste prijs van zijn klasse in ontvangst nemen en de derde prijs overall. Wat een topper! Als laatste was de prijsuitreiking voor de teams aan de beurt. Er waren 12 teams die deelnamen aan de handbikebattle en als we iets niet hadden verwacht dan was het dat wij kampioen zouden zijn, maar toch waren we het écht! Het feest kon niet meer stuk! We mogen de enorme beker meenemen vanuit Oostenrijk naar Rotterdam!

Mooiste week van mijn leven en een prachtig bedrag opgehaald

Na een paar uurtjes slapen was het tijd om te vertrekken richting Nederland. Na het ontbijt namen we afscheid van elkaar. Gelukkig is 12 juli weer een reünie en is het afscheid dus niet voor lang( De terugreis hebben we in Duitsland nog wat sightseeing gehad naast de nodige files, maar we kwamen weer veilig thuis aan. Ik vond het zo fijn om deze week te hebben kunnen delen met mijn ouders zus en neefje en het thuisfront was ook heel betrokken. De volgende ochtend was de hele familie bij elkaar, hingen de spandoeken in huis en hadden ze gezorgd voor een heerlijk ontbijt. Wat heb ik het getroffen met mijn lieve familie!
Ik wist dat het een mooie ervaring zou gaan worden, maar dat het de mooiste week van ons leven zou gaan worden, had ik niet gedacht. Voor mijn neefje van 1 jaar is dit nog geen heel indrukwekkend en voor de 36 jaar van mijn zus en mij ook niet, maar voor mijn ouders die 70 en 72 zijn toch zeker wel (Iedereen die aan deze fantastische ervaring heeft bijgedragen heel erg bedankt! Ik vond het extra mooi, omdat er dankzij de geweldige sponsoring ook fietsmogelijkheden voor andere mensen met een beperking gecreëerd kunnen worden.
In totaal heb ik € 4.000,- ingezameld voor het Liliane Fonds, want de Rijndam Racers ondersteunen mijn actie ook door hun deel hiervan ook aan het Liliane Fonds te geven. Echt helemaal top!

Inmiddels is er een mooi filmpje online, met alle prachtige impressies hoe de battle voor de Rijndam Racers is verlopen.