Eerste maximaaltest en training | Stichting Uwezo.nl

Lisette van Os is 36 jaar oud en heeft sinds haar geboorte een hersenbeschadiging. Lisette zit in een rolstoel. Dat weerhoudt haar niet om parachute te springen, te paragliden, tokkelen, karten, skiën en handbiken. 22 juni 2017 gaat ze een nieuwe uitdaging aan. Voor zichzelf, Rijndam Revalidatie en Uwezo.nl.

Geef haar een duwtje in de rug. Steun Lisette door een bijdrage naar keuze over te maken naar: NL93 RABO 3497 4207 78 t.n.v. L.M. van Os, onder vermelding van HandbikeBattle. Of via haar doneeractiepagina.

Door Lisette van Os

Dat doen fietsers onder elkaar voor elkaar, zei hij

Dankzij een enthousiaste schilder en fietser op mijn werk, zit mijn kilometerteller heel mooi en goed zichtbaar op de handbike. Hij heeft heel goed mee gedacht en het voor niets laten lassen door een collega. Dat doen fietsers onder elkaar voor elkaar, zei hij erbij. Echt een topper! Samen met mijn vader heb ik twee dagen ervoor nog getraind en daarna goed uitgerust. Ik ben nog nooit zo netjes op tijd naar mijn bed gegaan de dagen. De maximaaltest vond ik best spannend.

Op woensdag 1 februari was het zover en had ik mijn eerste maximaaltest en training. Van de mannen die mij voor gingen wist ik hun wattage. Ik wilde ze heel graag evenaren en was heel benieuwd hoe ver ik zou komen. Dankzij de support van alle lieve mensen om mij heen, vond ik het een super leuke ervaring! Ik heb een top buddy die me aanmoedigde en me in een cadans hielp komen. Ik mag nog hard aan de bak om in cadans te trainen en netjes te draaien. Uiteindelijk was mijn wattage 106. Dit is mijn nulmeting. Een mooi streven is om dichterbij de mannen in de buurt te komen. Zij scoorden tussen de 116 en 119. Onze ervaren teamcaptain scoorde aanzienlijk hoger dus we weten wat ons te doen staat

Trainingsschema

We hebben allemaal een persoonlijk trainingsschema gekregen waarvan we één training per week samen doen op woensdagavond en minimaal twee trainingen zelf. De eerste teamtraining was meteen na de maximaaltest. Het was een intervaltraining. Dit vond ik heel prettig, want thuis vond ik dit nog best lastig. Ik ben gewend om altijd te kunnen kletsen dus in de groene zone te blijven, maar dit is het échte trainen. Een hele nieuwe ervaring! Hoewel het de bedoeling was om stil te blijven staan in de rollerbank, ging ik in het begin nog wel achteruit. Ik trek iets te enthousiast… en draai hierdoor niet vloeiend. Met een hele stellage achter me, bleef ik wel netjes stil staan. Paul heeft even later een mooie stellage gemaakt voor achter mij bij de teamtraining. Echt top! Ik blijf nu in de kring staan. Heel gezellig en fijn om zo met elkaar te kunnen trainen. De dag erna was ik alleen wel teleurgesteld dat ik geen spierpijn had. Voor mijn gevoel heb ik het dan niet goed genoeg gedaan de dag ervoor. Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen op de aardbodem die graag spierpijn had gewild.

Hartslag te hoog of te laag

We trainen op hartslag. Deze is ingedeeld in 5 zones, waarbij 1 heel licht is en 5 heel zwaar. Voorheen was ik gewend om vooral kaakspiertraining te doen en te fietsen in zone 1. Na de maximaaltest dacht ik in eerste instantie dat mijn hartslagzones te laag waren, omdat ik zo makkelijk in zone 5 terecht kwam. Bij de volgende training thuis bleek echter niets minder waar. Ik kwam echt met geen mogelijkheid in zone 4. Een paar dagen later wilde het nog steeds niet lukken om in de juiste zone te trainen. Ik merk dat ik hartslagzones nog ingewikkeld vind. Mijn buddy en trainer stellen me gerust. Ik ga het vanzelf leren. Ik heb nog wel een hoop te leren… Ik moet echt denken aan rond draaien en doortrappen als ik praat. Ik ben nog geen goede multi-tasker, maar wat niet is kan nog komen.

Ziek

De keelpijn die ik vorige week kreeg, ging helaas niet weg. Ik kreeg ook pijn in mijn longen. Toevallig had ik maandag een bijeenkomst op mijn werk georganiseerd om verschillende handicaps te ervaren. Om longziekten te ervaren kon je met twee rietjes in de mond en de neus dicht de trap op. Deze ervaring was voor mij een te grote uitdaging dus had ik deze overgeslagen. Nu kreeg ik uiteindelijk toch de ervaring. Na de pijn in de longen werd ik heel kortademig. Ik was benauwd zonder iets te doen dus zat trainen er jammer genoeg niet in. Hoewel ik nooit snel naar de dokter ga, deed ik dat dit keer wel. Ik wilde weer snel kunnen trainen. Het bleek een virus waar niks aan te doen was. Voordat we begonnen met trainen werd ons verteld dat je tegen 5 kilo afvallen niet kunt op trainen. Het goede nieuws van ziek zijn was, dat afvallen vanzelf ging.

Rollade in een fietsshirt

Na de training was het tijd om de fietskleding te passen. Ik voel me altijd net een rollade in een fietsshirt dus keek ik hier niet naar uit. Samen met mijn buddy ben ik tot een goed compromis gekomen. Ik wilde alles een maat groter dan ik aan had en zij vond dat ik een maat kleiner kon hebben dus hebben we het bij de maten gehouden die ik aan had. Ik ben goed bezig met afvallen dus hopelijk voel ik me met de handbikebattle zelf geen rollade meer in mijn fietskleding.

Lisette van Os is 36 jaar oud en heeft sinds haar geboorte een hersenbeschadiging, net als Gerwin. Lisette zit in een rolstoel. Dat weerhoudt haar niet om parachute te springen, te paragliden, tokkelen, karten, skiën en handbiken. 22 juni 2017 gaat ze een nieuwe uitdaging aan. Voor zichzelf, Rijndam Revalidatie en Uwezo.nl.